Wolfgang Stock
 Wolfgang Stock otrzymuje Medal Europejskiego Centrum Solidarności z rąk prezydenta RP Bronisława Komorowskiego | |
| Data i miejsce urodzenia |
5 lipca 1959 |
|---|---|
| Zawód, zajęcie |
dziennikarz, publicysta, profesor, b. konsultant ds. komunikacji kryzysowej |
Wolfgang Rudolf Stock (ur. 5 lipca 1959 w Hanowerze) – niemiecki dziennikarz, publicysta, profesor i były konsultant ds. komunikacji kryzysowej.
Odznaczony Medalem Europejskiego Centrum Solidarności.
Wykształcenie
[edytuj | edytuj kod]Wolfgang Stock studiował historię i nauki polityczne na Uniwersytecie w Würzburgu oraz Uniwersytecie Oksfordzkim[1]. Uzyskał stopień doktora broniąc rozprawy na temat niemieckiej polityki europejskiej na Uniwersytecie w Oxfordzie[1] i ukończył Advanced Management Program w IESE Business School w Barcelonie[1].
Kariera dziennikarska i akademicka
[edytuj | edytuj kod]W latach 80. rozpoczął karierę dziennikarską jako niezależny korespondent dla różnych gazet w krajach byłego bloku wschodniego, relacjonował okres stanu wojennego w Polsce. Nawiązał bliskie kontakty z opozycyjnymi intelektualistami w NRD, polskim związkiem zawodowym „Solidarność” i Karta 77 w Czechosłowacja. Był pracownikiem jednego z deputowanych do Parlament Europejski, Otto von Habsburg (CSU), a także redagował Paneuropean Journal. Równocześnie działał w Młodzieży Paneuropejskiej. Jako organizator i kierowca transportów pomocowych Międzynarodowego Stowarzyszenia Praw Człowieka, w połowie lat 80. pomagał księdzu Jerzemu Popiełuszce w jego staraniach o zaopatrzenie rodzin polskiej opozycji w stanie wojennym[2][3]. Był pierwszą osobą z Europy Zachodniej, która przybyła do Gdańska po wprowadzeniu stanu wojennego 13 grudnia 1981 r., kierując transportem wartościowym z artykułami pomocowymi dla rodzin działaczy Solidarności zamkniętych w obozach odosobnienia[4]. W 1985 r. komunistyczna część Niemiec (NRD) uznała go za przestępcę i odmówiła mu wizy.
Współpracując z Frankfurter Allgemeine Zeitung (FAZ) jako korespondent od 1988 r., w 1990 r. relacjonował pierwsze wolne wybory w Niemczech Wschodnich/NRD. Od 1991 r. był korespondentem politycznym FAZ w Bonn.
W 2000 r. opublikował pierwszą biografię nowo wybranej przewodniczącej CDU Angeli Merkel, która później została kanclerzem. W latach 2001–2003 był głównym redaktorem politycznym i redaktorem naczelnym wiodącej niemieckiej gazety niedzielnej „Welt am Sonntag”.
W latach 1996–1998 był redaktorem naczelnym Berliner Zeitung, w latach 1998–2001 korespondentem politycznym „Focusa” w stolicy federalnej, najpierw Bonn, a następnie Berlin. W 2000 r. opublikował pierwszą biografię nowo wybranej przewodniczącej CDU Angela Merkel, która później została kanclerzem. W latach 2001–2003 był głównym redaktorem politycznym i redaktorem naczelnym wiodącej niemieckiej gazety niedzielnej Welt am Sonntag.
Od 2001 do 2009 roku był profesorem dziennikarstwa i kierownikiem katedry w Gustav Siewerth Academy[5]. W 2004 i 2005 roku przez dwa semestry pracował jako profesor wizytujący dziennikarstwo zawodowe na Uniwersytecie Justus-Liebig w Giessen[6]. Od 2006 do 2015 roku prowadzi wykłady z dziennikarstwa na Uniwersytecie Europejskim Viadrina, Frankfurt nad Odrą.[5][7] Od tego czasu wykłada w IST-Hochschule w Duesseldorfie.
W latach 2003–2005 pracował w instytucie badawczym mediów Media Tenor[5]. Od 2005 do 2014 roku Stock był partnerem zarządzającym w agencji konsultingowej ds. komunikacji korporacyjnej Convincet GmbH (dawniej RCC Public Affairs, m.in. podcastu wideo kanclerz Angeli Merkel i produkuje zainicjowane.[5][8].
W październiku 2009 roku złożył jedyną udaną skargę w dziesiątej kadencji Rundfunkratu WDR Broadcasting na film dziennikarza Klaus Martens. Film Heilung unerwünscht (Niepożądane uzdrowienie) dotyczył maści na neurodermitis[9]. W maju 2010 r. tymczasowy jedenasty Rundfunkrat )WDR uznał, że film narusza uczciwość dziennikarską poprzez bardzo uproszczone i jednostronne przedstawienie, w związku z czym wniesiono skargę na akcje[9]. W konsekwencji zrewidowano Zasady raportowania śledczego dla wszystkich grup programu WDR.[10].
Od 2017 r. jest sekretarzem generalnym Niemieckiego Stowarzyszenia Szkół i Przedszkoli Ewangelickich.
Publikacje
[edytuj | edytuj kod]- Wolfgang Stock, Helmut Müller-Embergs, Heike Schmoll: Das Fanal: das Opfer des Pfarrers Brüsewitz und die evangelische Kirche, Ullstein, Frankfurt/Main und Berlin 1993, ISBN 3-548-36616-3.
- Wolfgang Stock, Kai Diekmann, Ulrich Reitz: Roman Herzog: Der Neue Bundesprasident Im Gespräch, Lübbe-Verlag, Bergisch Gladbach 1994, ISBN 3-404-61299-X.
- Wolfgang Stock, Kai Diekmann, Ulrich Reitz: Rita Süssmuth im Gespräch, Lübbe-Verlag, Bergisch Gladbach 1994, ISBN 3-404-61327-9.
- Wolfgang Stock: „Gedenken und Informieren” Die Selbstverbrennung von Pfarrer Oskar Brüsewitz, 18. August 1996 Ursachen, Hintergründe und Folgen Schulverwaltungs- und Kulturamt, Zeitz (1998), ISBN 3-313-11313-3.
- Wolfgang Stock, Jürgen Aretz: Die vergessenen Opfer der DDR, Lübbe-Verlag, Bergisch Gladbach 1997, ISBN 3-404-60444-X.
- Wolfgang Stock: Angela Merkel: eine politische Biographie, Olzog-Verlag, München 2000, ISBN 3-7892-8038-0 (1989–2000); Neuauflage 2005, ISBN 3-7892-8168-9 (1989–2005).
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c Prof. Dr. Wolfgang Stock, Justus-Liebig-Universität Gießen, 10 września 2005 [dostęp 2010-10-07].
- ↑ Gerhard Gnauck: Ein Märtyrer des 20. Jahrhunderts - Polens Pfarrer Popieluszko wird seliggesprochen. w: Die Welt z 5 czerwca 2010 r., s. 7 (online).
- ↑ IGFM-Zeitschrift Menschenrechte, 1/1984, s. 16-18.
- ↑ Polen / IGFM: Polnischer Staatspräsident ehrt deutsche Menschenrechtler für Unterstützung im Kampf für Freiheit. 2010-09-03. [dostęp 2010-09-03]. Cytat: Nach Angaben von Solidarnosc-Vertretern war der Organisator der IGFM-Hilfskonvois Wolfgang Stock der erste Westeuropäer in Danzig nach der Verhängung des Kriegsrechtes (niem.).
- ↑ a b c d Convincet GmbH, Biographie von Wolfgang Stock [online] [dostęp 2010-04-23]. - 33 kB
- ↑ Verband Evangelischer Bekenntnisschulen, Professor Wolfgang Stock [online] [dostęp 2010-04-23].
- ↑ Uniwersytet Europejski Viadrina, Dozenten [online] [dostęp 2010-04-23].
- ↑ z, Merkels Video-Podcast kostet 6500 Euro pro Ausgabe, heise online, 16 czerwca 2006 [dostęp 2010-04-23].
- ↑ a b Ann-Christin Sievers: Beim WDR geht es rund - Die seltsame Geschichte einer Programmbeschwerde, Frankfurter Allgemeine Zeitung z 21 maja 2010, Feuilleton s. 37.
- ↑ WDR, Pressemitteilung vom 20.05.2010 - WDR-Rundfunkrat entscheidet über Programmbeschwerden gegen "Heilung unerwünscht" und "Hart aber fair" [online], 20 maja 2010 [dostęp 2011-05-20] [zarchiwizowane z adresu 2011-05-16].